وقتی برای سردرد مسکن مصرف می‌کنید، دارو چگونه می‌داند که به سر شما برود و درد آن را کاهش دهد؟ پاسخ کوتاه این است که اینطور نیست: مولکول‌های دارو نمی‌توانند خود را از طریق بدن به نقطه‌ای مشخص برسانند و در آن قسمت جذب شوند. اما محققان می‌توانند مولکول‌های دارو را از نظر شیمیایی اصلاح کنند تا مطمئن شوند که با سرعت بیشتری به مکان‌هایی که باید، متصل شوند.
داروها شامل مواد غیرفعال و مولکول‌هایی هستند که پایداری، جذب، طعم و سایر ویژگی‌هایی را که به دارو اجازه می‌دهد تا کاری را که باید انجام دهد، افزایش می‌دهند. به عنوان مثال، آسپرینی که می‌خورید، دارای موادی است که هم از شکستگی قرص در حین حمل و نقل جلوگیری می‌کند و هم به تجزیه آن در بدن شما کمک می‌کند.
هنگامی که یک قرص را قورت می‌دهید، قبل از اینکه مولکول‌های دارو در جریان خون شما جذب شوند، ابتدا در معده و روده شما حل می‌شود. هنگامی دارو وارد خون شد، می‌تواند در سراسر بدن بگردد تا به اندام‌ها و بافت‌های مختلف دسترسی پیدا کند. مولکول‌های دارو با اتصال به گیرنده‌های مختلف روی سلول‌ها، می‌توانند بر بدن تأثیر می‌گذارند. غیرممکن است که دارو را از ادامه حرکت در گردش خون و اتصال به قسمت‌های غیرضروری باز داشت. این امر، باعث عوارض جانبی ناخواسته می‌شود. مولکول‌های دارو که در خون می‌گردند، به مرور زمان تحلیل می‌روند و در نهایت در ادرار دفع می‌شوند.
به این خاطر که تمام دارو جذب نمی‌شود، برخی از داروها، مانند دارو‌هایی که برای درمان فشار خون بالا و آلرژی استفاده می‌شوند، باید به طور مکرر مصرف می‌شوند تا جایگزین مولکول‌های حذف شده دارو شوند و سطح دارو را به اندازه کافی در خون حفظ کنند تا اثرات آن بر روی بدن حفظ شود.
در مقایسه با قرص ها، راه کارآمدتر برای ورود دارو به خون، تزریق مستقیم آن به رگ است. به این ترتیب، تمام دارو در سراسر بدن می‌گردد و از تخریب آن در معده جلوگیری می‌شود. یکی از راه‌های رسیدن به غلظت بالای دارو در محل مناسب، استفاده از دارو در جایی است که لازم است، مانند مالیدن پماد بر روی بثورات پوستی یا استفاده از قطره‌های چشمی برای آلرژی است. در حالی که برخی از مولکول‌های دارو در نهایت جذب جریان خون می‌شوند، به اندازه‌ای رقیق می‌شوند که مقدار دارویی که به مکان‌های دیگر می‌رسد بسیار کم است و بعید است که عوارض جانبی ایجاد کند.
در نهایت، یک جنبه کلیدی در طراحی همه داروها این است که به سادگی بیماران را وادار کنیم که داروها را در مقادیر مناسب در زمان مناسب مصرف کنند. از آنجایی که یادآوری چند بار مصرف یک دارو در روز برای بسیاری از افراد دشوار است، محققان سعی می‌کنند فرمولاسیون دارویی را طراحی کنند تا فقط یک بار در روز یا کمتر مصرف شود.<روزیاتو>